دانشگاه و صنعت دو رکن مهم و اساسی توسعه در هر جامعه محسوب می شوند. دانشگاه ها و مراکز عالی در کشورها هسته ی اصلی علم و دانش هستند که تربیت نیروهای کارکنان و متخصصین و پژوهشگر را بر عهده دارند و شرط توسعهی پایدار و همه جانبه در هر کشور در تمام عرصه های اجتماعی و فرهنگی اقتصادی و تولیدی استفاده از توان علمی صاحبان اندیشه و دانش است. یکی از اقدامات مهم و اساسی در این راه فراهم نمودن ارتباط تنگاتنگ بین مراکز دانشگاهی با صنایع و دستگاه های اجرایی سازمان ها و مؤسسات دولتی و غیردولتی است. در این میان نقش دفاتر ارتباط با صنعت و جامعه از اهمیت بالایی برخوردار است .این ارتباط منجر به صدور علم و ایده های نو به صنایع گردیده که خود باعث برخورداری صنایع از تکنولوژی روز و در نتیجه ایجاد توانایی رقابت در جهان در حال پیشرفت کنونی می شود از این رو موضوع ارتباط دانشگاه و صنعت مورد توجه برنامه ریزان کشورهای مختلف بویژه کشورهای در حال توسعه قرار گرفته است در راستای تحقق این ارتباط چالش هایی وجود خواهد داشت که از جمله می توان به عدم تجربه ی کافی دانش پژوهان و دانشجویان جوان ، عدم تمایل بسیاری از صنایع به سرمایه گذاری در تحقیقات ، عدم وجود اهرم های قانونی جهت موظف نمودن صنایع به صرف بخشی از درآمدهای خود در زمینه ی تحقیق و آموزش اشاره نمود.